ภารกิจที่ 2/1
เรื่อง
ยัยเฉิ่มเลือกได้
เราเป็นผู้หญิงตัวเล็ก
ๆ แก่น ๆ ชอบเล่นเหมือนผู้ชายใคร ๆ ก็บอกว่าเราเป็นทอมแน่ ๆ เลย แต่จริง ๆ ฉันเป็นผู้หญิงนะจ๊ะและไม่คิดจะเป็นทอมด้วยค่ะ
ด้วยเหตุนี่แหละจึงไม่มีใครกล้ามาจีบ
จนวันที่ฉันเข้าเรียนโรงเรียนมัธยม ฉันยังเป็นเด็กเฉิ่ม ๆ
แต่แปลกมีรุ่นพี่มาชอบด้วยแหละไม่ธรรมดาใช่ไหมล่ะ ฮุฮุ จำไม่ได้หรอกว่าเริ่มคุยกันตั้งแต่ตอนไหน
แต่เมื่อวันวาเลนไทน์มาถึง ผู้หญิงเฉิ่มๆที่ตัดผมหน้าม้า เหมือนนักร้องที่ชื่อว่า จินตหรา ตาโต แก้มป่อง หน้ามัน คนนี้แหละ ได้ดอกกุหลาบตั้ง 2 ช่อเลยแหละ
เวลาก่อนพักเที่ยงมีเพื่อนคนหนึ่ง ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน “โทรศัพท์ใครอ่ะ ทำไหมเอามาให้ฉัน” ฉันถามเพื่อนคนนั้น “มีรุ่นพี่ฝากมา ถ่ายรูปเธอให้เขาหน่อย” เพื่อนตอบพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย
พอถึงวันวาเลนไทน์ ฉันได้ดอกไม้ 1 ช่อ
พร้อมกับรูปภาพที่ฉันเป็นคนถ่ายในมือถือเครื่องนั้น พร้อมเขียนข้างหลังภาพว่า หนูน่ารักมาก..... จำได้แค่นี่แหละ :) ยืนแก้มเเดงเลยแหละวันนั้น พอถึงช่วงเลิกเรียน สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
มีช่อดอกไม้มาอีก 1 ช่อค้า.... จากผู้ชายตัวอ้วนๆ ขาวๆ เขาเป็นรุ่นพี่เรียนสายศิลป์ คิดในใจ “เฮ้ย! นี้เราตกลงคบกับเขาจริงๆหรอเนี่ย ที่เขามาจีบ
คือ เราน่ารักหรือเราหน้าตาซื่อบื้อกันแน่วะ” ต่อมาเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ ดีจะตายมีคนไปรับไปส่ง
วันนั้นเป็นวันสอบวันสุดท้ายปิดภาคเรียน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “วันนี้กลับบ้านพร้อมพี่นะเดี๋ยวไปทานข้าวด้วย” เราก็ตอบตกลงทันที
แล้วไม่นาน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีก รุ่นพี่สายศิลป์คนนั้นโทรมา
“รอยุโรงรถเหมือนเดิมนะ”
“เอ่อ...คือ....หนูต้องไปกินเลี้ยงกับเพื่อน พี่กลับก่อนเลยค่ะ” พี่เขาตอบตกลง แล้วพี่เขาก็กลับพร้อมกับเพื่อนแก๊งใหญ่มาก พอฉันกลับถึงบ้านพร้อมกับรุ่นพี่สายวิทย์คนนั้นระหว่างเขาไปนั่งคุยกับแม่อยู่ ฉันออกไปซื้อของแต่รุ่นพี่ที่เรียนสายศิลป์คนนั้นขับรถผ่านมาหน้าบ้านเราพอดีดันเจอกับพี่สายวิทย์นั่งอยู่เก้าอี้หน้าบ้านแล้วพี่สายศิลป์ก็จดรถพร้อมกับแก๊งเพื่อนเเล้วเขาก็ตะโตนด่าพี่สายวิทย์
แล้วขับรถไปกับแก๊งเพื่อน พอฉันมาถึงบ้านแม่ก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง
พร้อมกับรุ่นพี่สายวิทย์ที่มองเราด้วยสายแปลกๆ เขาเดินมาหาฉันพร้อมกับร้องไห้ “พี่ทำเพื่อหนูได้ทุกอย่างแต่ทำไม่หนูต้องทำกับพี่แบบนี้ล่ะ”
เขาพูดพร้อมกับเสียงสะอื้นที่น่าสงสารมาก เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้นอีกครั้ง ต้องเป็นรุ่นพี่สายศิลป์แน่ๆเลยฉันคิดในใจไม่กลับกดรับสาย “พี่รับสายให้ไหม
คุยต่อหน้าพี่แล้วเปิดลำโพงด้วย” เสียงพี่สายวิทย์พูดขึ้น ฉันได้แต่ยืนทำหน้าตาเอ่อเล่อแล้วกดรับโทรศัพท์
เสียงแรกที่ได้ยินน่ากลัวมาก “น้องคบกับมันตั้งแต่ตอนไหน
บอกมาว่าจะเอายังไง”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น