ตอนที่ 7 เที่ยวทะเล
ใกล้จะถึงช่วงสอบกลางภาคเหลือเวลาเพียงไม่กี่อาทิตย์เท่านั้นพวกฉันต้องเร่งเคลียร์งานทั้งหมดไว้เนิ่นๆ เพื่อให้มีเวลาอ่านหนังสือสอบ พวกฉันทำงานกันจนถึงเย็นโดยไม่ได้พักกันเลย พอพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าและเเดดก็เริ่มจะคลายลงไปบางส่วนแล้ว พี่ดิวเดินมาพวกฉัน
"มีอะไรให้ช่วยไหม"
"กำลังจะเก็บของกลับพอดีค่ะ นี่มารับน้องหรือมารับใครกันแน่" แครอทพูดพลางยื่นกระดาษและเเฟ้มงานให้ผักกาด หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน พอถึงบ้านฉันนอนฟังเพลงกับโดโต้อย่างสบายใจเพราะงานก็ใกล้จะเสร็จแล้วถ้าสอบเสร็จฉันจะช่วนโดโต้ไปเที่ยวกัน มันคงจะเบื่อเเล้วที่นอนอยู่แต่่ในห้องแคบๆ ของฉัน
"โดโต้ นายว่าปิดเทอมนี้ไปเที่ยวไหนดี ไปปีนเขาไหม หรือไปล่องแพร อื่อ...ไปที่ยวทะเลดีไหม บรรยายกาศคงจะเย็นสบาย นายว่าน่าสนุกไหม เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานมากเเล้วนะ นายดีใจใช่ไหมที่จะได้ไปเที่ยว อีกไม่กี่อาทิตย์ฉันก็สอบเสร็จแล้ว เตรียมตัวรอได้เลยเจ้าโดโต้" ^^
ฉันพูดพร้อมกับกอดเจ้าโดโต้ตุ๊กตาตัวโปรดของฉันกลิ้งไปมาบนที่นอน ฉันรู้สึกได้ว่ามันคงดีใจที่จะได้ไปเที่ยวกับฉัน และเวลาฉันมีความสุขเหมือนมันก็ยิ้มตอบฉันอยูเสมอ ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉันคุยกับพี่ดิวจนลืมเจ้าโดโต้ไปเลย
สองอาทิตย์ต่อมา.....
ฉันเตรียมของเพื่อที่จะออกเดินทางไปเที่ยวเกาะทะลุ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ พร้อมทั้งพ่อ แม่ เจ้าโดโต้ และพี่ดิว ฉันตื่นเล้นและมีความสุขมากที่ได้อยู่กับครอบครัวของฉันอย่างมีความสุข ระหว่างทางรถติดเป็นเเถวยาวกว่าจะถึงที่พักก็คงมืดพอดี เมื่อถึงที่พักทุกคนต่างก็หลับสนิท ฉันยืนกอดเจ้าโดโต้แล้วมองผ่านหน้าต่างภายในห้อง ทุกอย่างดูเงียบสงบ มีเพียงแสงจันทร์และเสียงคลื่นที่สาดประทะกับทราย
"โดโต้ นายชอบที่นี้ไหม พรุ่งนี้ไปเดินเล่นฉันนะวันนี้เหนื่อยเเล้ว นนพักเอาเเรงก่อนพรุ่งนี้ต้องสนุกแน่ๆ" ^^ ฉันหลับไปพร้อมโดโต้ตุ๊กตาตัวโปรดของฉัน
กริ่ง.....
กริ่ง.....
กริ่ง......
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ฉันลืมตาตื่นแบบงัวเงีย ฉันไม่ลืมที่จะทักทายโดโต้ก่อนใครๆ
"วันนี้ฉันจะพานายเที่ยวให้สนุกเลย ฉันไปอาบน้ำเเต่งตัวก่อนนะ" ^^ ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูห้องฉัน
"ผักหวาน ผักหวานแม่ให้มาตามออกไปกินข้าวได้เเล้ว"
"ได้ค่ะ.....พี่ดิวหนูกำลังออกไปค่ะ" ด้วยความตื่นเต้นฉันยังไม่มองเห็นเจ้าโดโต้ว่ามันยังนอนอยู่ที่นอนของฉันหรือป่าวฉันรีบเปิดประตูแล้วเดินไปกับพี่ดิวลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าโดโต้ไปเลย
บรรยากาศตอนเช้าท่ามกลางธรรมชาติอันบริสุทธิ์ ความเขียวขจีของป่าดิบชื้นและความร่มรื่นของทิวมะพร้าวทอดแนวยาวตลอดชายหาดระลอกคลื่นทักทายสายลมที่พัดกระแสน้ำสู่ชายหาดเป็นระยะๆ ฉันเดินเที่ยวชมทะเลกับพี่กอวเเละพ่อแม่อย่างมีควาามสุข เเวะชมร้านขายของชำร่วย ไปเลื่อยๆ จนเเวะทานอาหารด้วยกัน ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่ไ่มีใครให้ฉันได้เเละฉันจะไม่ลืมมันเลย พอตกเย็น
สีเมฆขาวรับเป็นสีแดงฉานไล่กับเวลาพลบค่ำประกายแสงทางยาวส่องลงขนานกันเป็นทางเส้นฟ้าริมเกาะบรรยากาศเปลี่ยนไปในทันตา เกลี่ยวคลื่นพัดเข้าสู่ฝั่งแผ่วลง ชายหาดกว้างขึ้น ในขณะที่อาทิตย์เริ่มอ่อนแสง พี่ดิวเดินจับมือฉันเดินไปตามคลื่นทะเล มันเป็นภาพที่ฉันอยากจะบันทึกไว้ไม่ให้มันหายไปไหนเลยฉันและครอบครัวของฉันอยู่พร้อมหน้ากันช่างเป็นภาพที่อบอุ่นจริงๆ เวลาเเห่งควมสุขของฉันก็จบลงไปเพราะพรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางกลับแล้ว ันกลับมามี่ห้องพักด้วยความเหนื่อย จึงเผลอดับไปโดยไม่ทันได้ทำอะไร แม้กระทั้งโดโต้ ฉันลืมไปไปเลย ฉันหลับไปทั้งที่ไม่รู้ว่าโดโต้อยู่ส่วนใดของห้องฉันวันนี้เป็นวันที่ันไม่ได้คุยกับโดโต้ก่อนนอน ฉันหลับสนิทไปในคืนนั้นอย่างสบายใจ และไม่รับรู้อะไรเลย
แม่นางเหี่ยน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น